เห็ดหลินจือกับโรคภูมิแพ้

ในการรักษาภูมิแพ้นั้นจะต้องยับยั้งไม่ให้ร่างกายผลิตสารฮิสตามีนออกมา  อาการแพ้ก็จะไม่ปรากฏโดยสารในเห็ดหลินจือที่สามารถยับยั้งการผลิตฮิสตามีนได้ คือ สารโพลีแซ็กคาไรด์ และสารไตรเทอร์-ปินอยด์ เป็นสารที่มีรสขม ส่วนใหญ่อยู่ที่ดอกและก้าน มีกรดกาโนเดริก ออกฤทธิ์ยับยั้งการหลั่งของสารฮิสตามีน ซึ่งเป็นตัวที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาภูมิแพ้ นอกจากนั้นยังมีกรดไขมันโอเลอิก และไซโคลออกตา-ซัลเฟอร์ในเห็ดหลินจือ ยังช่วยต้านทานการหลั่งของฮิสตามีน ซึ่งสารก่อภูมิแพ้ เมื่อร่างกายไม่มีการผลิต
ฮิสตามีน หรือมีการผลิตน้อยลง อาการภูมิแพ้ก็จะทุเลาลงด้วยเช่นกันตัวการที่ทำให้เกิดอาการแพ้เรียกว่า สารก่อภูมิแพ้ หรือสิ่งกระตุ้น ซึ่งอาจเข้าสู่ร่างกายทางระบบหายใจ  การรับประทานอาหาร การสัมผัสทางผิวหนัง ทางตา ทางหู ทางจมูก หรือโดยการฉีด หรือถูกกัดต่อยผ่านผิวหนัง ตัวการที่ทำให้เกิดโรคภูมิแพ้มีอยู่รอบตัว สามารถกระตุ้นอวัยวะต่างๆ จนก่อให้เกิดอาการแพ้ได้
เช่น อวัยวะที่ก่อให้เกิดอาการภูมิแพ้ทางลมหายใจ       ถ้าสิ่งกระตุ้นผ่านเข้ามาทางลมหายใจ ตั้งแต่รูจมูกลงไปยังปอด ก็จะทำให้เป็นหวัด คัดจมูก จามน้ำมูกไหล คันคอ เจ็บคอ ไอ มีเสมหะ เสียงแหบแห้ง และลงไปยังหลอดลม ทำให้หลอดลมตีบตัน เป็นหอบหืด ภูมิแพ้ทางผิวหนังก็เช่นกัน ถ้าสิ่งกระตุ้นเข้ามาทางผิวหนังจะทำให้เกิดผื่นคัน น้ำเหลืองเสีย
ภูมิแพ้ทางเดินอาหาร ถ้าสิ่งกระตุ้นเข้ามาทางอาหาร จะทำให้ท้องเสีย อาเจียน ถ่ายเป็นเลือดเสียไข่ขาวในเลือด อาจทำให้เกิดอาการทางระบบอื่นๆ ได้ เช่น ลมพิษ หน้าตาบวม    ภูมิแพ้ทางตา ถ้ามีสิ่งกระตุ้นเข้ามาทางตา ก็จะทำให้เกิดอาการแสบตา หนังตาบวม คันตา น้ำตาไหลเป็นต้น